Monika Góra

12 sty Psychoterapia czy interwencja kryzysowa?

 

Jakie są różnice między interwencją kryzysową a psychoterapią? Różne są przede wszystkim reguły, którymi rządzą się oba style działania; każdy z nich wyznacza sobie inne cele, procedury oceniania, różny jest także sam poziom funkcjonowania klientów. W interwencji kryzysowej zakres badania problemu oraz identyfikowania możliwości i ułożenie planu pomocy są bardzo ograniczone w czasie- to co w terapii może zachodzić niespiesznie w toku cotygodniowych sesji, tu następuje zazwyczaj w ciągu jednego lub dwóch spotkań. Interwent musi szybko ustalić, jakimi umiejętnościami pokonywania trudności oraz zasobami wsparcia społecznego klient dysponował w przeszłości, w jaki sposób może je wykorzystać teraz oraz rozpatrzeć inne możliwości, które pomogłyby  przywrócić chociażby minimum stabilności wymykającej się spod kontroli sytuacji. Prowadzący interwencję nie uważa zmian w osobowości klienta za niezbędną składową planu pracy, próbuje na nią wpływać jedynie w stopniu niezbędnym do przywrócenia przedkryzysowego poziomu funkcjonowania.  Nierzadko zdarza się, że po zażegnaniu kryzysu i odzyskaniu psychicznej równowagi klienci decydują się na podjęcie długoterminowej pracy terapeutycznej.

 

TRYB TERAPII DŁUGOTERMINOWEJ TRYB INTERWENCJI KRYZYSOWEJ
  • Diagnoza: pełna ocena diagnostyczna.
  • Praca: ukierunkowana na podstawowe przyczyny leżące u podłoża zaburzeń. Leczenie obejmuje całą osobę.
  • Plan działania: indywidualne podejście całościowe mające na celu zaspokojenie potrzeb długoterminowych.
  • Diagnoza:  szybka, selekcyjna ocena kryzysu.
  • Praca: ukierunkowana na struktury zaburzone pod wpływem wydarzeń traumatycznych.
  • Plan działania: indywidualne podejście ukierunkowane na konkretny problem, mające na celu zaspokojenie podstawowych potrzeb klienta, konieczne do złagodzenia objawów kryzysu.

 

 

OBSZARY KRYZYSÓW:

  • Rozwojowe: wydarzenia zachodzące w toku normalnego rozwoju i ewolucji, powodujące gwałtowną zmianę lub zwrot życiowy (np. urodzenie dziecka, ukończenie studiów, przejście na emeryturę).

 

  • Sytuacyjne: powstają w obliczu rzadkich, nadzwyczajnych zdarzeń, których człowiek nie  jest w stanie przewidzieć ani kontrolować (np. utrata pracy, rozwód, gwałt, wypadek samochodowy, nagła choroba lub czyjaś śmierć).

 

  • Egzystencjalne: wewnętrzne konflikty i lęki związane z ważnymi dla ludzi celami życia, poczucia odpowiedzialności, niezależności, wolności oraz zaangażowania. W większości przypadków dotyczy „bilansowania” swoich dotychczasowych dokonań, stylu życia, czy systemu wartości (np. uświadomienie sobie że już nigdy nie osiągnie się niczego znaczącego w swoim zawodzie, albo że w porę nie podjęło się decyzji o rozwodzie przez co „straciło się połowę swojego życia”).

 

  • Środowiskowe: zależnie od źródła mogą być pochodzenia biologicznego, politycznego albo gospodarczego. Jego istotą jest fakt bezwolnego wpadania ludzi w nurt wywołanych przez katastrofę wydarzeń (np. huragan, powódź, epidemia, sytuacja wojenna lub kryzys gospodarczy).